علی بن باقر دیوانه اصفهانیعلی بن باقر دیوانه اصفهانی، از شعرا و ادبای معاصر اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیعلی اصفهانی متخلّص به «دیوانه» فرزند استاد باقر، شاعر ادیب معاصر در سال ۱۲۷۲ش در اصفهان متولّد گردیده و در آغاز نوجوانی به نانوایی مشغول شد. در جوانی خواندن و نوشتن آموخت و در همان سال‌ها به سرودن شعر پرداخت. این شعر از اوست: "شمع فراق، جامه هستی ز کف بسوخت ••• این سوز جانگداز، ز پروانه آرزوست" "چون مرغ خسته دل، به کناری گرفته جای••• کز دست دوست طعمه بر او دانه آرزوست". بسیاری از اشعارش مدایح و مراثی چهارده معصوم (علیهم‌السّلام) است. وی در ماه رمضان ۱۴۰۷ق مطابق با ۵ اردیبهشت ۱۳۶۶ش وفات یافته و در قطعه ۹ قبرستان جدید اصفهان (باغ رضوان) مدفون شد. ۲ - آثار و الیفاتاین کتاب‌ها از اشعار او به چاپ سیده است: ۱. «دیوان دیوانه اصفهانی» در سال ۱۳۱۸ش؛ ۲. «نوبهار دیوانه» در سال ۱۳۴۶ش؛ ۳. «بوستان غم انگیز کربلا» در سال ۱۳۵۰ش؛ ۴. «گلشن راز». [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۹۸-۱۹۹.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مزارات اصفهان، ص۱۳۰.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۷۹. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان سده چهاردهم(شمسی) | ادیبان ایران سده 14 (شمسی) | شعرای اصفهان سده 14 (شمسی) | شعرای ایران سده 14 (شمسی) | مدفونان در اصفهان | نویسندگان اصفهان سده 14 (شمسی) | نویسندگان ایران سده چهاردهم(شمسی)
|